Sprawa małej wagi...

... taki tytuł nosił mail od mojej czytelniczki Ewy, która po dwóch latach {!!! zachęcam do większej odwagi moich cichych czytelników ;)} postanowiła się ujawnić i mało tego, obdarować mnie fantastycznym prezentem!
Moje zdziwienie sięgnęło zenitu, kiedy dowiedziałam się co to ma być!
Okazało się, że Ewa chce się ze mną podzielić jednym ze swoich staroci, wagą właśnie!
Ewuniu nawet nie wiesz ile mi sprawiłaś radości tym podarkiem :)
obiecuję zaopiekować się nią solennie :)

kurki były dołączone do prezentu

uszyte własnoręcznie przez Ewę, 

teraz poszły spać, ale na Wielkanoc będą jak znalazł ;)

piękne detale,

takiej wagi nie widziałam nigdy przedtem :)

pelasia jeszcze kwitnie {zdjęcie z dzisiaj}

a w koszyczku leżą przyozdobione przeze mnie pudełka z zapałkami :)

A weekend minął mi pracowicie, radośnie i rodzinnie :)
Byłam w domu rodzinnym na okrągłych urodzinach Mamci :)
Był mały zjazd rodzinny, pyszne jedzonko, dużo śmiechu i wspomnień, ale nie zabrakło też chwil zadumy nad upływającym czasem... Czy on musi tak gnać? co zrobić by życie wycisnąć jak cytrynkę i nie móc się martwić, że się go nie przeżyło tak jak chciało?
Czy ktoś zna odpowiedzi na te pytania??