W kolorze sepii...

... jest dzisiejszy dzień. Słonko wyjrzało na chwilkę po czym się szybciutko schowało i zostawiło świat w kolorze sepii, tak mi się skojarzyło przynajmniej :) Swoją drogą, wiosna musi być bardzo nieśmiałą panienką ;) Troszkę nas połechtała i stwierdziła chyba, że z większym utęsknieniem musimy na nią poczekać. Ale ja nie o tym, nie o tym... W weekend odwiedziłam mamcię bo jakoś dawno już u niej nie byłam i wspomagałam ją w porządkach wiosennych. Sprzątnęłyśmy balkon, pomyłam okna, bo mamcia jakoś jeszcze nie może skakać po krzesłach, i kwiatki, które to po zimie z centralnym ogrzewaniem czekały na to jak na zmiłowanie Boże ;) po kąpieli od razu odżyły. Przy okazji sprzątnęłyśmy też szafki wywalając masę "bezcennych" rzeczy i tam, ku mojemu OGROMNEMU zaskoczeniu natknęłam się na prawdziwy SKARB! bo jak inaczej nazwać zbiór czasopism z 1877 roku! Możecie sobie wyobrazić moją minę, oczy mi się rozszerzyły, szczęka opadła a z ust wydobył się jęk "o ja!"

warto zwrócić uwagę na piękne i bogate zdobnictwo, język, którego się już nie używa i ryciny, które urzekły mnie najbardziej...

Oderwać oczu nie mogłam od tych piękności :) Kiedy spytałam skąd to się wogóle u nas wzięło, tata powiedział, że moja prababcia uratowała to wywożąc przed najazdem Niemców. Niestety nie znał dokładniejszej historii ale i tak ta którą mi powiedział jest dla mnie niezwykła. Pokazuje jak ludzie cenili język polski i wogole polskość.

Książka została w domu, nie śmiałam jej zabierać do siebie ale wiem, że będę wracała do tej 133-letniej księgi ilekroć będę u rodziców :)

O! słonko jednak postanowiło wyjrzeć zza chmur  :) i bardzo dobrze, bo i mój balkon i okna proszą o posprzątanie ;)

Nie pozostaje mi więc nic innego jak dokończyć posta i rzucić się w wir pracy :)

Pozdrawiam wiosennie!