niedziela, 15 stycznia 2012

Pod różą...

Miniony tydzień nie należał do najłatwiejszych ;/ rozpoczęte staże na intensywnej terapii dziecięcej dały mi w kość, nie tyle fizycznie co psychicznie. Co dzień wracałam coraz bardziej "chora" od widoku małych kruszynek podłączonych do masy rurek i kabelków ;/ bardzo mnie ten widok osłabiał, a przecież jestem "zaprzyjaźniona" z intensywną terapią. Po tym tygodniu stwierdzam kategorycznie, że DZIECI NIE POWINNY CHOROWAĆ!!! Mają być zdrowe, w swoich łóżeczkach pachnących, cieszące się widokiem swoich mam, które je w każdej chwili mogą przytulić, a nie skazane na osobę w białym kitlu badającą je zimnym stetoskopem ;(
Cieszę się, że to już za mną i choć przez chwilę mogę cieszyć się weekendem :)
a weekend, choć krótki, przyniósł mi wiele radości...
wczoraj spotkanie ze znajomymi, a dziś wyprawę na targ staroci, dodam, że bardzo owocną :)
Tak jakoś się złożyło, że mogę ją nazwać "pod różą" ;)
a tarcze zegarowe wpadły mi w łapki w ostatniej chwili, gdy zmarznięta wychodziłam już z targu, jak nic tworzą fajną całość z tarczą, którą już miałam...






Pozdrawiam serdecznie 
i życzę Wam i sobie 
wspaniałego tygodnia!

36 komentarzy:

  1. Chyba nie mogłabym pracować w Twoim zawodzie:( to musi być straszne przeżycie...
    Cieszę się, że weekend udany:)
    pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Ja pracuję na oddziale transplantacji szpiku i także nie jest łatwo. Ale to prawda maluszki nie powinny chorowac ani umierac... podpisuję się pod tym.
    Gratuluję świetnych nabytkow.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Wspaniałe rzeczy wyszperałaś... i masz racje dzieci nie powinny chorować ...Mój Janek ma katarek i serce mi się kraje jak prycha i kich a to tylko katarek...podziwiam Cię za twoja wykonywana pracę!Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Całkiem bym sie nie nadawała do wykonywania takiej pracy. Panikuję przy nawet niewielkiej chorobie dzieciaków. Serce by mi pekło. Miłej niedzieli :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie wiem, czy umiałabym zachować zimną krew i profesjonalny spokój widząc te małe rączki ze śladami po igłach, albo oczy wystraszone i pełne łez, bo mama daleko a wokół obcy ludzie. Podziwiam Cię Ikuś.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ale cuda wyszperałaś. Strasznie żałuję, że w Łodzi nie ma takich magicznych targów ze skarbami. Tzn są,ale tylko dwa razy do roku i nigdy wtedy kiedy jestem w Pl.
    Pozdrawiam i miłego tygodnia życzę.
    A.

    OdpowiedzUsuń
  7. Jak to dobrze,że mogłaś jakoś odreagować, chociaż trochę.
    Piękne zakupy :)

    A przy okazji w tym miejscu składam hołd wszystkim pielęgniarkom i lekarzom a także społecznikom, którym nieobojętny jest żaden najmniejszy pacjent. W tym tak ostatnio zjadliwie i zawistnie atakowanej Orkiestrze i Jurkowi Owsiakowi.
    Obym nigdy nie musiała im zawdzięczać zdrowia komuś z moich bliskich w przyszłości.

    Buziaki na niedzielne popołudnie i lepszego przyszłego tygodnia :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Wspaniałe skarby i cudnie się komponują:) Dobrze, że są weekendy i można choć trochę odreagować tydzień pracy! Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Misiek....Ale nałowiłaś fajowych staroci...tarcze chodzą za mną już dawno....muszę lepiej polować:):)

    ...Widzisz....dopiero gadałyśmy o tym ciężkim tygodniu Ikuniu ,a juz go masz za sobą!!Dzieki Bogu!!
    Zycie toczy sie dalej...nic sie nie zmieni,niestety...ale penie było cięęęężko!!Szacun dla Ciebie i Was wszystkich w białych kitlach!:)

    Ściski ciepłe!!

    OdpowiedzUsuń
  10. Dzieci chorują na całym świecie, to straszne ale wobec tego my ludzie jesteśmy bezsilni, to strasznie dobija...tak bardzo chciałabym żeby świat był bardziej sprawiedliwy, a już najbardziej chciałabym, żeby los zostawił dzieci w spokoju, nie tylko jeśli chodzi o choroby, ale także o biedę, głód, o nieodpowiednich rodziców, o ból, cierpienie i malutkie łzy spływające po ich różowiutkich policzkach. Dzieci są takie niewinne i bezbronne dlatego nie mogę pogodzić się z ich cierpieniem.

    OdpowiedzUsuń
  11. dzielna jesteś :)

    OdpowiedzUsuń
  12. nie dałabym rady..jesteś Ikuś dzielna:))..a tarcze cudne:)))ściskam

    OdpowiedzUsuń
  13. Ikuś, masz piękny zawód. To powołanie, pasja i miłość do ludzi.
    Skarby idealne.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  14. Twój zawód jest bardzo trudny, wiem co to znaczy mieć dziecko w szpitalu, ale dzięki ludziom z duszą - jak Ty - maluchom i ich rodzicom jest ciut lżej w tych ciężkich dla nich chwilach.
    A jesli chodzi o zakupy to baaardzo udane.
    Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Fajnie ze dzis chociaz Ty cos kupilas bo ja tez bylam na targu ale zupelnie nic ciekawego nie bylo.
    Tarcze zegarowe sa swietne.

    Chyle czola nad wykonywana przez Ciebie praca.
    sciskam

    OdpowiedzUsuń
  16. Ikuniu podziwiam Cię przeogromnie bo ja nie dałabym rady ... jak silną musisz być być kobietką i dobrze ... ja jestem krucha jak lód i uważam to za wadę ... wielką wadę ... bo właśnie w takich momentach, chwilach, zdarzeniach dla nikogo nie jestem wsparciem a wręcz sama go potrzebuję ... także chylę czoła do samej ziemi

    Buziaczki wielkie

    OdpowiedzUsuń
  17. śliczne łupy :)
    uwielbiam róże.
    podziwiam Cię. nie dałabym rady patrzeć nie cierpienie dzieci.

    OdpowiedzUsuń
  18. Współczuję tego stażu bardzo, cierpienie dzieci jest najgorszą rzeczą jaka istnieje chyba.
    Targu staroci bardzo Ci zazdroszczę, u mnie niestety nie ma takich targów.
    Zarówno tarcze zegarowe jak i porcelana są wyjątkowe.

    OdpowiedzUsuń
  19. Kochana!
    Podziwiam Cie! Ja zaczelam rowniez uczyc sie tego zawodu i zrezygnowalam, bo nie bylo to dla mnie. W pore.
    Ciesze sie, ze weekend sie udal. Swietne tarcze zegarowe!

    Pozdrawiam serdecznie i dobrego tygodnia
    Dagi

    OdpowiedzUsuń
  20. Monia podziwiam Cię bo ja bym tam cały czas płakała:( masz dobre serduszko
    Zdobycze świetne!!!

    OdpowiedzUsuń
  21. Ikuś znam ten ból :* Dla mnie dwa odziały - psychiatryczny i dziecięcy to totalna porażka - na dyżurze twarda mina, ale potem dygotki i dół:( A dziec nigdy nie powinny chorować, masz racje.
    Twoje skarby piekne !!!
    Buziole na nowy tydzień :*

    OdpowiedzUsuń
  22. Witaj Ikuś!Fajne zakupy poczyniłaś.
    A co do dzieci to ja wylądowałam kilka lat temu z synkiem w poradni rozrostowej to czego się na oglądałam mi wystarczy więc Wielki Szacunek dla Ciebie i Twojego zawodu:))
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  23. Świetne zakupy, uwielbiam róże. :) Pracuję w służbie zdrowia, ostatnio w medycynie pracy i też tak uważam. Dzieci najbardziej żal. :( Pozdrawiam serdecznie. :)

    OdpowiedzUsuń
  24. No kochana to ja ci gratuluję, że wytrzymałaś, dwójka z mojej trójki to wczesniaki i to takie, które urodziły się z zapaleniem płóc, potem zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, potem odma opłócnej, potem niedokrwistość taka że dwa razy przetaczali krew, a potem poszliśmy do domu i okazało się po 2 dniach, ze maleństwo było niedoleczone i umierał na moich rękach, ale mama twardą być musi i daliśmy radę, choć ciężko było :( Nie wyobrażam sobie pracy na takim oddziale, widziałam to i starałam sie tylko być przy moim maluszku, bez rozglądania, bo tylko płakać mi się chciało. Buziaki wielka kobieto :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Cieszę się, że do Ciebie w końcu trafiłam. I jak dziewczyny podziwiam Twoją pracę. Najważniejsze, że widzisz jej sens i potrafisz znaleźć przyjemności i odskocznię w innych rzeczach:) Tu, na blogu na pewno będziemy Cię zawsze wspierać:))
    Pozdrawiam,
    Ola

    OdpowiedzUsuń
  26. Ależ z Ciebie niezły Szukacz ;-)
    A co do pracy - hmmm podziwiam! Z perspektywy czasu spędzonego z moimi chł na oddziale stwierdzam, że niektórzy z dziećmi nie powinni pracować!!! a INNI powinni z butami iść do nieba za cierpliwość i otwarte serce!

    OdpowiedzUsuń
  27. Kochana podziwiam Cię i powiem, że dobry lekarz to wrażliwy i współczujący lekarz a Ty taka niewątpliwie jesteś. Masz rację małe dzieci nie powinny chorować , nikt nie powinien chorować! Ale dzięki takim ludziom jak Ty nabiera się zaufania do ludzi w kitlu. I wiem co mówię bo choć stara już jestem to boję się szpitali jak dziecko. A ciepłe spojrzenie, delikatny dotyk lekarza potrafi dodać otuchy i siły.
    Dlatego cieszę się , że są tacy ludzie jak Ty.
    A rzeczy z targu cudneee.
    Dobrze, że choć na chwilkę zapomniałaś o szpitalu.
    Ściskam cię mocno Ikuś

    OdpowiedzUsuń
  28. Iko, może zabrzmi to troszkę egoistycznie , ale jeśli uda Ci się tą (bez wątpienia trudną ) pracę oswoić. Będziesz aniołem na drodze wszystkich tych małych, chorych istotek.

    OdpowiedzUsuń
  29. Oj, wyobrażam sobie jaki to ciężki oddział. Nie dałabym rady.
    Na studiach miałam namiastkę.

    Pozdrawiam

    Ada

    OdpowiedzUsuń
  30. Niestety nasz świat nie jest idealny, ale życzyłabym wszystkim małym pacjentom, żeby trafiali pod tak współczującą opiekę jak Twoja!

    I dobrze, że potrafisz sobie znaleźć odskocznię - gratuluję wyszperanych skarbów :)

    OdpowiedzUsuń
  31. Zegarki mają w sobie to coś...pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  32. Mi aż smutno... Zwykłe przeziębienie, gorączka sprawia, że żal mi dzieciątka a co dopiero .... ech życie czasem jest za okrutne. Podobno nic nie dzieje się bez przyczyny, ale po co wciągać w to dzieci??
    Prawdziwe rarytasy upolowałaś. Pozdrawiam i życzę dużo, dużo siły.

    OdpowiedzUsuń
  33. no Twoja praca wymaga dużo wewnętrznej siły... podziwiam takich ludzi jak Ty:) dzieci zdecydowanie nie powinni chorować! moim zdaniem w ogóle ludzie nie powinni chorować i już!:) a tarcze zegarowe super:)))

    OdpowiedzUsuń
  34. ale ladne zdjecia, uwielbiam do Ciebie wpadać:)
    podziwiam Cię, nigdy ale to nigdy nie moglabym pracowac w slużbie zdrowie, straszna ze mnie płaczka nie nadawalabym sie:)

    OdpowiedzUsuń

Miło było Cię gościć :)

LinkWithin

Podobne posty z Miniatury