My Vintage Treasures & przygruntowe przymrozki...

Bardzo spodobała mi się zabawa którą zapoczątkowała Lavande i zaraz zaczęłam myśleć o moich pamiątkach z przeszłości, które to dla mnie stanowią swoisty "skarb". Z żalem stwierdzam, że nie ma tego wiele, raptem dwie fotografie rodzinne, dwie książki odziedziczone po przodkach i Madonna która przywędrowała do nas całkiem niedawno ale jest dla mnie drogocenną, wręcz bezcenną rzeczą.

Fotografie są pamiątką komunijną mojej Mamci i jej brata. Wiele razy opowiadała mi jak w tamtych czasach wyglądał dzień I Komunii Świętej, z niedowierzaniem słuchałam o skromnej sukieneczce komunijnej, prezencie na który składały się głównie słodycze a po uroczystości powrót do codziennych zajęć...

O kolejnym skarbie wspominałam już wcześniej tutaj  więc nie będę pokazywała zbioru starych pism jeszcze raz. Mimo, że nie ma ich u mnie w domu to głęboko wierzę że z czasem to się stanie. Jakoś teraz nie mam odwagi zabierać ich od rodziców. Za to powieść Stefana Żeromskiego, którą dostałam od mojej babci jest cały czas ze mną. Cieszę się z tego babcinego daru. Charakterystyczna dla tamtych czasów okładka i druk...

Mam nadzieje, że przetrwa ze mną jeszcze długo, może przeczytają ją także moje dzieci? :)

Madonne zapragnęłam mieć odkąd zaczęłam pisać bloga. Długo nie mogłam trafić na taką, która urzekłaby mnie swoją prostotą i tym czymś czego tak naprawdę nie potrafię nazwać. Pewnego razu, będąc na targu staroci, spotkałyśmy się i już wiedziałam kiedy Ją ujrzałam, że bez niej nie wrócę choćby nie wiem co.  Stała wśród różnorakich klamotów, smutno się uśmiechała i czekała cierpliwie...  na mnie :)

Teraz jest strażniczką domowego ogniska i strzegę jej jak oka w głowie... Jest bardzo stara i trochę zniszczona co oczywiście mi wogóle nie przeszkadza. Pan który mi ją sprzedawał powiedział, że pochodzi z czasów międzywojennych. Ciekawa jestem co przechodziła, gdzie była, kto się do niej modlił??

Te pytania niestety pozostaną bez odpowiedzi.

Brakuje rodzinnej zastawy, sztućców, serwet, mebli. Niestety moja rodzina nigdy nie przywiązywała do tego uwagi. Teraz mama niczego nie wywala twierdząc, że to kiedyś będzie miało wielką wartość i pewnie ma racje :) Ja chomikowanie mam po niej.

Mimo, że kalendarzowa wiosna jest od dawna to ta za oknem pogodą nas wogóle nie rozpieszcza. Dziś rano wychodząc na spacer z Mają zauważyłam, że gdzie niegdzie trawa była pokryta szronem! Ocho, myślę sobie, przygruntowe przymrozki. No ale w końcu nie ma się co dziwić. Przecież nie od dziś wiadomo, że: "Kwiecień plecień poprzeplata, trochę zimy, trochę lata".

No i mamy, rano zima a w południe lato ;) i całe szczęscie bo dzięki temu mogę oglądać i takie widoki :)

i ulubiona pozycja Majki, "na żabę" i gdyby tylko jeszcze zamiast patyka miała kość, byłaby najszczęśliwszą psiną na świecie ;)

Miłego weekendu!!!