Posprzątać serce...

W poszukiwaniu nowego cytatu na boczny pasek zagłębiłam się między półki mojej biblioteczki. Jakież było moje zaskoczenie gdy pośród książek odkryłam mój stary zeszyt z wierszami i sentencjami, prowadzony kiedy byłam w liceum. Z biciem serca przewracałam pożółkłe już kartki. Tyle mądrych zdań i wierszy zebranych w jednym zeszycie. Zaskoczenie było ogromne. To naprawdę ja je wybierałam i wpisywałam? Czyżbym w tamtym czasie była tak wrażliwą, dojrzałą osóbką?
Szczególną uwagę przykuł jeden wiersz...

UJRZAŁAM CIEBIE

Ujrzałam Ciebie śpiącego,

Wydało mi się, żeś chory

Więc się cichutko wślizgnęłam

Do serca twego komory.

Najpierw do okien podbiegłam,

Otarłam z kurzu framugi,

Rozwarłam wszystkie na oścież

By słońca wpuścić w nie strugi.

Ogień pod kuchnią wznieciłam,

Bo ziąb w komorze był duży.

Kwiatów przyniosłam z ogródka,

Wody nalałam do kruży.

I wnet- o dziwna przemiano -

W zimnej i dusznej komorze

Taka się wiosna zrobiła

Jak tam po lasach, na dworze.

Na koniec wzięłam do ręki

Te ksiegę, którą Bóg czyta

I odsłoniłam z niej kartkę,

Co dotąd była zakryta.

Teraz już wszystko gotowe,

Cieplutko, ogień się pali,

Gdzie spojrzeć, słońce aż miło.

Adieu, więc można iść dalej...

                                     /Olga Drahonowska/

Może oprócz naszych mieszkań warto na wiosnę posprzątać także własne serce?