Życie jak w kalejdoskopie...

... i to bynajmniej nie dlatego że takie zmienne ale dlatego, że takie barwne! :)

Ta zapomniana zabawka na nowo urzekła mnie swoją nieprzewidzialnością, barwami (chociaż mogłyby być bardziej barwne) i tym, że pozwoliła mi się cofnąć do czasów dzieciństwa, kiedy to siedząc na ganku u babci mogłam tak w nieskończoność przekręcać tubę i wpatrywać się w zmieniające się w jakiś tajemniczy wtedy dla mnie sposób paciorki. Nie wiedziałam, że za pomocą lusterek schowanych w owej tubie mogłam oglądać taniec barw. Uwielbiałam to. Tamten kalejdoskop przepadł gdzieś, ale całkiem niedawno nabyłam nowy (nie było to wcale takie łatwe) i na nowo mogę cieszyć się tą magiczną zabawką :)

Uświadomiłam sobie też, że chętnie cofam się do czasów dzieciństwa. Czasu beztroski, radości po prostu szczęścia. Dziś mogę powiedzieć, że miałam szczęśliwe dzieciństwo, że byłam otoczona cudownymi ludźmi, dzięki którym jestem dziś tym kim jestem :) Wiem, że nie wszystkie dzieci mają takie szczęście. Niektóre z nich chowają się w niedostatku, zapomnieniu, odrzuceniu, strachu lub patrząc na patologię, którą "podarowali" im rodzice. Niesprawiedliwość jest wielka!

Dziś w Dzień Dziecka wszystkim dzieciom, tym małym i tym w których dziecko drzemie mimo upływu lat, życzę aby świat beztroski i radości trwał niezmiennie, zmieniając z upływem lat tylko barwy, jak w kalejdoskopie :)

Pozdrawiam wszystkie dzieci :)